Posted by Նանե Կյուրեղյան | Posted in Մայրենի | Posted on October 2, 2022
Մի օր էլ բալզացիները մտածում են, որ պետք է ուրիշ բան մտածեն, որ իրենց անունը բարձր պահեն։Մտածում են մտածում ու ասում․
—Պետք է ինչ-վոր մի իր սարքենք, որ թռնենք երկրից դուրս և մեր քաղաքը մեծացնենք։
Սկսում են փայտեր կպցնել և ստանում են մի փոքրիկ տուն։Աինքան փոքր ձեռքդ հազիվ մտնի։ Մտածում են, թե ինչ՞ով թռչի։ Մեկը տեսնում է թռչուն և ասում․
—Պետք է թև կպցնել։
Թեք թևեր են կպցնում ու դռան հատվածը կտռում։ Բոլորը հարձակվում են և սարքածը քանդվում է ու լաց են լինում։